مفهوم بیوتکنولوژی کشاورزی
گروهی از فناوری‌ها هستند که از اصلاحات ژنتیکی و مهندسی ژنتیک در موجودات زنده یا بخش‌هایی از موجودات زنده برای ساخت یا اصلاح محصولات استفاده می‌کنند. این برای بهبود گیاهان یا حیوانات است. یا میکروارگانیسم هایی را برای مصارف کشاورزی خاص توسعه دهید.
بیوتکنولوژی برای بهبود تولید و مدیریت آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر آن استفاده می‌شود و آن را در برابر بیماری‌ها، حشرات و آفت‌کش‌ها مقاوم می‌کند تا در کنار کاهش هزینه‌های تولید، با افزایش تقاضا برای مواد غذایی همراه شود.
اهداف بیوتکنولوژی کشاورزی
اهداف متعددی برای بیوتکنولوژی در زمینه های مختلف وجود دارد که از جمله این اهداف می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- توسعه دهندگان با ارائه غذاهای غنی از مواد مغذی، طولانی مدت یا حاوی سطوح پایین تر برخی از مواد سمی طبیعی موجود در برخی از گیاهان غذایی، از بیوتکنولوژی برای کاهش چربی های اشباع شده در روغن های پخت و پز، کاهش آلرژن ها در غذاها و افزایش استفاده می کنند. مواد مغذی که به مبارزه با ... بیماری های موجود در غذاها.
- استفاده از محصولات اصلاح شده ژنتیکی در تولید داروهای جدید، که ممکن است منجر به بهبود صنایع دارویی جدید مبتنی بر گیاه شود، می تواند هزینه های تولید را با استفاده از یک منبع پایدار کاهش دهد.
- توسعه گیاهان اصلاح شده ژنتیکی برای یک هدف به عنوان گیاه پالایی شناخته می شود که در آن گیاهان آلاینده های موجود در خاک را سم زدایی می کنند یا آلاینده ها را از خاک جذب و انباشته می کنند تا گیاهان به طور ایمن برداشت و دفع شوند تا کیفیت خاک بهبود یابد. در یک سایت آلوده
- تولید محصولات سخت‌تر، که حتی در سخت‌ترین محیط‌ها رشد می‌کنند و به سوخت، نیروی کار، کود و آب کمتری نیاز دارند و به کاهش فشار روی زمین و خاک کمک می‌کنند.
- حفاظت از محصولات در برابر بیماری های ویروسی کشنده، زیرا بیوتکنولوژی گیاهان را از طریق مهندسی ژنتیک با مقاومت در برابر بیماری های ویروسی که در غیر این صورت کنترل آن دشوار است، فراهم کرده است.
- افزایش کیفیت محصولات زراعی که منجر به افزایش تولید و بازده مالی می شود.
- ارائه ویژگی های کیفی بهبود یافته مانند: افزایش سطح بتاکاروتن در برنج برای کمک به کاهش کمبود ویتامین A و بهبود ترکیبات روغن در کلزا، سویا و ذرت.
آینده بیوتکنولوژی کشاورزی
بیوتکنولوژی های کشاورزی در مقیاس فزاینده ای در صنایع زراعی، دامداری، جنگلداری، شیلات، آبزی پروری و صنایع کشاورزی برای کاهش گرسنگی و فقر، کمک به سازگاری با تغییرات آب و هوا و حفظ منابع طبیعی، به منظور تولید مواد غذایی به صورت پایدار استفاده می شود. راه برای دو میلیارد نفر. یک نفر دیگر تا سال 2050، رویکرد تجاری معمول دیگر کافی نخواهد بود.
این امر به ویژه در مواجهه با تغییرات اقلیمی و سایر نیروهایی که منابع طبیعی را تهدید می کنند صادق است: تنوع زیستی، زمین و آب ضروری برای تولید غذا و کشاورزی، از جمله جنگل ها و شیلات. همچنین تکنیک های سنتی نقش عمده ای در حل آنها خواهند داشت.