حوزه های امنیت سایبری چیست؟
افزایش اتکا به استفاده از اینترنت، شانس قرار گرفتن در معرض حملات الکترونیکی را افزایش می‌دهد که نیازمند پشتیبانی امنیت سایبری است. موارد زیر گروهی از حوزه‌های مورد استفاده در فناوری امنیت سایبری است:
امنیت سایبری زیرساخت های حیاتی
فناوری امنیت سایبری زیرساخت های حیاتی برای ایمن سازی سیستم هایی استفاده می شود که حاوی زیرساخت های حیاتی هستند، زیرا به عنوان پلت فرمی عمل می کند که از طریق آن می توان برنامه های سایبری مخرب را شناسایی کرد و هدف آن حفاظت از سیستم های متصل به آنهاست.
این فناوری به دلیل استفاده از آن در شبکه برق، تصفیه آب، چراغ های راهنمایی، مراکز خرید، بیمارستان ها و بسیاری موارد دیگر گسترده است.
امنیت شبکه
فناوری امنیت شبکه به سازمان ها این امکان را می دهد که شبکه های کامپیوتری خود را از قرار گرفتن در معرض حملات الکترونیکی یا برنامه های مخرب ایمن کنند که اغلب به مشتریان آسیب می زند و آنها را در برابر کلاهبرداری و سوء استفاده آسیب پذیر می کند.
امنیت شبکه شامل گروهی از روش هاست که امنیت را افزایش می دهد، مانند: رمزهای عبور جدید، نرم افزار آنتی ویروس، فایروال، رمزگذاری و غیره.
امنیت ابری
امنیت ابری به معنای سیستم‌های رایانه‌ای است که سازمان‌ها در اختیار مشتریان قرار می‌دهند که به آنها امکان ذخیره و نظارت بر داده‌های خود را از طریق ابزار امنیتی متعلق به شبکه سازمان می‌دهد، ابزاری ضروری به‌ویژه پس از افزایش گرایش سازمان‌ها به سیستم‌های الکترونیکی و وجود حجم زیادی از داده های مشتری، زیرا احتمال حمله سایبری را کاهش می دهد. در این سایت ها.
معروف ترین نمونه های امنیت ابری عبارتند از: Google Cloud Platform ، Microsoft Azure ، و خدمات وب آمازون.
امنیت اینترنت اشیا
امنیت اینترنت اشیا مجموعه ای از دستگاه های هوشمند متصل به یک شبکه است.این دستگاه ها از اینترنت پشتیبانی می کنند، بنابراین می توانند از طریق آن ارتباط برقرار کرده و اطلاعات مختلفی را با بقیه دستگاه های متصل به این شبکه مبادله کنند.دستگاه ها پس از اتصال به طور خودکار کار می کنند. با برخی از ورودی‌های کاربر برنامه‌ریزی می‌شود و هنوز نیازی به آن ندارند این به دلیل تداخل با تنظیمات آن است.
نقش امنیت اینترنت اشیا برای محافظت از امنیت این شبکه ها و جلوگیری از قرار گرفتن در معرض حملات مضر الکترونیکی است.این یک سیستم امنیتی است که با سیستم یک سازمان یکپارچه شده است، زیرا این سیستم با دستگاه های مختلف متصل به شبکه برای به دست آوردن ارتباط برقرار می کند. یک شبکه امن
نمونه هایی از دستگاه های IoT مورد استفاده عبارتند از: تجهیزات کنفرانس از راه دور، حسگرها، دوربین‌های نظارتی، سیستم‌های کنترل ساختمان، دستگاه‌های چند منظوره مانند چاپگر و غیره.
امنیت برنامه
امنیت برنامه از برنامه های مختلف در برابر حمله ای که امنیت سایبری آنها را تهدید می کند محافظت می کند، مانند: سرقت یا هک داده ها یا کد موجود در آن.
اصل کار امنیت اپلیکیشن در اتکا به محافظت از اپلیکیشن در حین طراحی آن نهفته است.از انواع امنیت اپلیکیشن مورد استفاده در حین طراحی می توان به احراز هویت مانند رمز عبور یا انگشت نگاری، مجوز، رمزگذاری، ثبت نام و تست امنیت اپلیکیشن اشاره کرد.
امنیت برنامه همچنین تضمین می کند که برنامه ها پس از تکمیل فرآیند طراحی و انتشار برای استفاده، با ایمن سازی آنها با سایر برنامه ها، مانند: برنامه های فایروال ، برنامه های ضد ویروس و غیره.
متخصصان امنیت سایبری چه نامیده می شوند؟
متخصصان امنیت سایبری، بسته به ماهیت وظایفی که متخصص انجام می دهد، عناوین شغلی بسیاری نامیده می شوند و تحت هر عنوان شغلی، پیشرفت شغلی از دستیار به متخصص ارشد وجود دارد. در زیر چند عنوان شغلی برای متخصصان امنیت سایبری آورده شده است :
- متخصص امنیت سایبری
- تحلیلگر امنیت اطلاعات
- تحلیلگر آسیب پذیری
- تحلیلگر امنیت سایبری
- مهندس امنیت سایبری
- تکنسین امنیت سایبری.
- افسر امنیت سایبری
- اصول امنیتی امنیت سایبری
- آزمایشگاه دستگاه های نفوذ
- معمار امنیت سایبری
اهمیت حوزه امنیت سایبری
فضای مجازی در معرض خطرات بسیاری قرار دارد و اهمیت این حوزه از همین جاست که می توان به شرح زیر توضیح داد:
- محافظت از داده ها در برابر درز و سرقت، به ویژه داده های محرمانه مانند؛ شماره کارت اعتباری، مشخصات حساب بانکی و غیره
- از اطلاعات شخصی و داده های قابل شناسایی شخصی در برابر سرقت محافظت کنید.
- جلوگیری از سرقت اکانت های شخصی و اکانت های مختلف رسانه های اجتماعی.
- کاهش سرقت دارایی های معنوی متعلق به افراد یا مؤسسات.
- جلوگیری از سرقت اطلاعات شرکت که ممکن است منجر به عدم اعتماد مشتری شود.
- حفظ اعتبار شرکت ها و موسسات مختلف.
- کاهش قرار گرفتن شرکت ها در معرض جریمه ها، دعاوی حقوقی و پرداخت جریمه های کلان.
- کاهش هزینه های صرف شده برای تعمیر سیستم هایی که در اثر حملات سایبری مخرب آسیب دیده اند.